Soms is er veel en soms is er weinig.
Dat zeg ik ook vaak tijdens een meditatie tegen de deelnemers.
En dan is de kunst om te zijn met dat wat er overblijft.
Met dat wat zich aandient.
Bij mij is het rustig.
Een afwezigheid van alles.
Alsof de stilte van afgelopen zondag nog een beetje doorwerkt deze week.
Misschien een soort stilte voor de storm. Wie zal het zeggen.
Een afwezigheid van flow.
Ook van inspiratie.
Dat heeft vervolgens weer een effect van onrust op mij.
En kun je daar dan mee zijn?
Nou, dat vind ik nog steeds erg lastig hoor.
Ik denk dat ik dat van alle mindfulness principes nog het lastigst vind.
Niet de neiging te hebben om die onrust heel snel weg te krijgen.
Hoe ga jij om met onrust?
