De magie van de ZEE

De magie van de ZEE
Ze kan zo zacht aanvoelen als een omarming
Maar heeft ook een enorme kracht in zich
Soms heel rustig
Maar bij tijden ook heel woest
Het ene moment dichtbij
Het volgende moment weer verder weg
Een enorme weerspiegeling en mix van allerlei kleuren
Het geruis van de golven
Het steeds weer opnieuw terugkeren
Het gevoel van oneindigheid wanneer je over haar uit kijkt
Het gevoel van nietigheid wanneer je je op haar laat meevoeren

De zee heeft op mij altijd een rustgevende werking.
Het zet het leven weer in perspectief.
Zonder na te denken kun je je verbonden voelen met een soort groter geheel. Wanneer je ‘mind’ even niet aan staat en je gewoonweg kunt ‘zijn’.
Het herinnert mij eraan dat wij mensen net als de zee zijn. Dat we soms geloven dat we een golf zijn, de een nog beter, mooier en hoger dan de ander. Alsof we die zelf kunnen en moeten creëren.
Maar de zee gaat helemaal vanzelf. De golven komen en gaan.
Je hoeft niets te ‘doen’. Niet meer dan het gewoon te laten gebeuren.
Wat zou er gebeuren als je niet meer zou proberen een nog grotere, betere, hogere of mooiere golf te zijn?
Wat als je beseft dat je geen golf hoeft te zijn, maar de hele zee bent?
Wat zou er gebeuren wanneer je zou vertrouwen op het ritme van de zee, op het ritme van het leven?

En dan de vertaling naar het praktische dagelijks leven…
Ervaringen komen en gaan. Zie ze als de golven in de zee.
Het is er, maar je hoeft niets te ‘doen’ of te veranderen.
Je kunt oefenen met gewoonweg ervaren. Met ‘laten zijn’.

Liefs, Nathalie

PS. Mocht je behoefte hebben aan een klein anker laat je het me weten? Misschien kan ik je met een klein beetje hulp weer op weg helpen!