Niet Loslaten, maar Toelaten

Blog 16 januari - 2025

Misschien herken je het wel: een situatie waarin je jezelf constant probeert te dwingen iets los te laten. Een gedachte, een gevoel, of misschien zelfs een gebeurtenis die je liever niet zou willen ervaren. Hoe vaak probeer je niet iets weg te duwen, het te negeren of zelfs te verwerpen? Maar wat als ik je vertel dat het geheim misschien niet ligt in het loslaten, maar juist in het toelaten?

De meeste van ons zijn gewend om de onprettige dingen in het leven te vermijden. De momenten van verdriet, onzekerheid of angst proberen we te ontlopen, alsof we er nooit mee geconfronteerd willen worden. We denken vaak dat het pas beter wordt als we alles achter ons kunnen laten. Maar in werkelijkheid is het misschien juist de beweging naar deze ervaringen toe die ons kan bevrijden.

Toen we in september afscheid moesten nemen van onze hond Pip, voelde ik een enorme leegte en verdriet. Pip was acht jaar lang onderdeel van ons gezin. Het ging niet alleen over het missen van de fijne momenten, de liefde en het gezelschap. Het bleek meer dan dat. Het was het verlies van een maatje in de dagelijkse rituelen, een bron van troost en onvoorwaardelijke liefde.

De weken na haar overlijden waren zwaar. In plaats van het verdriet weg te duwen of het te proberen los te laten, besloot ik het toe te laten. De lege plekken in huis, de stilte die Pip altijd vulde, ik gaf mezelf de ruimte om te voelen wat er te voelen was. Het verdriet mocht er zijn, zonder dat ik het moest verklaren of wegduwen.

Het was niet makkelijk. Soms kwam dat stemmetje in mijn hoofd dat me vroeg of ik nu alweer verdrietig was en dat ik geen zin had om alweer te huilen als iemand me over haar vroeg.
Maar door mindfulness toe te passen, kon ik oefenen met het toelaten in plaats van loslaten. dat het Door het verdriet toe te laten, zonder er een oordeel over te hebben, kon ik het verdriet in zijn eigen tempo verwerken. Het was er gewoon, en dat was oké. Het moest er zijn om uiteindelijk plaats te maken voor de mooie herinneringen en de liefde die ik voor Pip altijd zal voelen.

En naast het ervaren van het verdriet is er ruimte gekomen voor een nieuwe liefde. Er is weer een nieuw hondje in ons gezin. Haar komst heeft niet alleen nieuwe vreugde gebracht, maar ook een warm gevoel van verbinding, zelfs in het verdriet van het verlies van Pip. Lizzy vult de ruimte die ontstaan is. Mooi om te ervaren dat haar liefde niet als vervanging voelt, maar een nieuwe vorm van liefde is, die is ontstaan uit het toelaten van alles wat geweest is.

Wanneer je iets probeert los te laten, ben je altijd in gevecht met wat er is. Je komt in een soort weerstand, waarin je energie constant gericht is op het afwijzen van het gevoel of de situatie. Maar als je in plaats daarvan kiest om het toe te laten, zonder oordeel, dan ontstaat er ruimte voor acceptatie. Het betekent niet dat je het fijn vindt of dat je het moet omarmen, maar het betekent wel dat je het erkent en jezelf toestaat om er te zijn, precies zoals het is.

Stel je voor dat je je verdriet niet probeert weg te drukken, maar het gewoon voelt. Wat gebeurt er dan? Misschien merk je dat het niet zo overweldigend is als je dacht. Misschien laat het verdriet zichzelf wel in een kort moment van pijn los, in plaats van dat het zich eindeloos vastklampt. Wanneer we toelaten, geven we onszelf de kans om écht te ervaren. Juist dan kunnen we zien wat er werkelijk speelt, zonder de lading die we eraan geven.

Hetzelfde geldt voor angst of stress. In plaats van te vechten tegen de gevoelens van onzekerheid, kun je ze toelaten. Wat gebeurt er als je niet probeert te vluchten of jezelf af te leiden, maar gewoon stil blijft staan bij wat er is? Door de gevoelens ruimte te geven, zonder ze te veroordelen, kom je in contact met jezelf. Je ontdekt dat je sterk genoeg bent om het te dragen, en soms blijkt de angst zelf veel kleiner te zijn dan we dachten.

Toelaten betekent niet dat je alles maar moet accepteren zonder grenzen. Het betekent ook niet dat je moet blijven hangen in negatieve gevoelens. Het betekent simpelweg dat je jezelf toestaat om er te zijn in dit moment, precies zoals je bent, zonder te forceren of te verzetten.

Elke moeilijke ervaring is een kans om te oefenen. Oefenen in het niet verzetten. Oefenen in het toelaten van wat er is. Door dit te doen, kunnen we dichter bij onszelf komen, onze innerlijke rust vinden, en uiteindelijk leren om met meer compassie naar onszelf en anderen te kijken.

Dus de volgende keer dat je geconfronteerd wordt met een moeilijke situatie of emotie, vraag jezelf dan niet: “Hoe kan ik dit loslaten?” maar “Hoe kan ik dit toelaten?” Door de beweging naar het gevoel toe in plaats van er van weg te draaien, geef je jezelf de ruimte om het te verwerken en uiteindelijk los te laten op een manier die veel dieper en blijvender is.

Ben jij bereid om te oefenen met toelaten? Wat zou er gebeuren als je in plaats van je gevoelens weg te drukken, ze gewoon zou laten zijn? Ik ben benieuwd naar jouw ervaring!

Liefs,
Nathalie

PS: Voel jij je soms vastzitten in emoties die moeilijk los te laten zijn, of weet je niet goed hoe je kunt omgaan met uitdagende situaties? In mijn coaching werk ik samen met jou om ruimte te creëren voor wat er is en je te helpen om je gevoelens en gedachten toe te laten, zonder erdoor overweldigd te worden.

Als je klaar bent om deze reis van zelfontdekking en acceptatie te maken, neem dan gerust contact met me op voor een vrijblijvend gesprek. Samen kijken we naar wat jij nodig hebt om meer rust en balans in je leven te ervaren.

Neem gerust contact op om een sessie te plannen of voor meer informatie.
Ik kijk ernaar uit om je te begeleiden!

Eerdere blogs:

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Meer blogs