Afgelopen weekend was ik zelf weer naar een stilte retraite. Ik mocht weer oefenen met kijken naar de ervaringen.
En wat daarbij helpt is vertragen. Niet alleen tijdens een loopmeditatie, maar eigenlijk tijdens alle activiteiten.
Of het nu het drinken van een kopje thee is, een wandeling maken, eten, douchen, tanden poetsen.
Wanneer je je tempo net iets verlaagt zal je merken dat je wat makkelijker uit je automatisme komt.
En we zijn zo gewend om niet na te denken bij wat we doen en te reageren vanuit gewoonte.
Daarbij combineren we ook vaak activiteiten omdat we denken daarmee sneller te zijn. Of we raken afgeleid en switchen zonder het eerste af te maken naar het volgende. Uiteindelijk zal je zien dat het je veel meer tijd kost.
Je kunt maar met je aandacht bij één ding tegelijk zijn. Je aandacht kan wel wegschieten naar iets anders, maar wanneer je dit ziet kun je er weer voor kiezen waar je je deze op wilt richten.
We kunnen niet multitasken, wel onze aandacht wisselen van de ene taak naar de andere. Maar dit kost ons heel veel tijd in ons brein en hiermee zijn we uiteindelijk meer tijd en energie kwijt.
Allemaal voordelen dus om één ding tegelijk te doen en iets langzamer dan normaal.
Wanneer je de tijd neemt en je aandacht bewust richt op dat wat je aan het doen bent kun je je steeds meer gewaar zijn van de ervaring.
Je hoeft alleen maar te ervaren wat er te ervaren is.
Het is heel eenvoudig, wat iets anders betekent als makkelijk.
De mind heeft steeds de neiging om je mee te nemen. Terug naar het verleden of alvast naar het volgende moment. Maar de ervaring is alleen maar in het NU. Door zo te oefenen ben je steeds meer aanwezig in het NU en niet ergens anders.
Lukt het jou om echt aanwezig te zijn met je aandacht?
