“It is what it is”
Ik vind tegenwoordig niet zoveel meer iets van dingen. Ik neem waar, merk op en laat het, als het lukt, voor wat het is.
Soms merk ik nog wel op dat ik word geraakt door iets en dat er een oude reactie wordt aangewakkerd. Dan kan ik ergens nog wel iets van vinden en en gaat dat meestal samen met een behoorlijk oordeel.
Ik bereik er alleen helemaal niets mee. Wanneer ik me laat meeslepen met gedachten en me ergens over begin op te winden heb ik hier letterlijk alleen mezelf mee. Het speelt zich af in mijn binnenwereld en verandert niets aan de situatie.
Dat wat ik vind is altijd gekoppeld aan mijn perceptie.
Ik kan nooit denken wat jij denkt, voelen wat jij voelt, ervaren wat jij ervaart.
Hoe graag je dat soms ook zou willen. Soms zeggen we dat zelfs tegen iemand om de ander het gevoel te geven dat je het begrijpt.
Maar eigenlijk kan dat dus helemaal niet.
Het fijne is dat het ook helemaal niet hoeft. Jij hoeft het niet te kunnen snappen om er voor iemand te zijn.
Het enige wat je juist hoeft te doen is aanwezig zijn met al je aandacht. Dat is genoeg.
Net als in situaties waarin je mening of oordeel wordt getriggerd, ook dan hoef je niets anders te doen dan aanwezig te zijn met je aandacht.
Zien dat het gebeurt en het vervolgens laten voor wat het is.
Makkelijk? Nee, zeker niet altijd. Maar wel te leren! Het levert mij een enorm gevoel van rust op dat ik niet meer overal iets van hoeft te vinden, maar zonder oordeel kan ervaren.
Hoe is dat voor jou?
Zin om hiermee te oefenen? Misschien is de 8-weekse training wel iets voor jou?