Soms gebeuren er dingen in je leven waardoor je het even niet meer ziet.
Je bent je focus even kwijt.
Wanneer er iets gebeurt waardoor je van slag raakt, overspoeld wordt door gedachten of emoties is het lastig om bewust te reageren.
De eerste reactie is vaak een reactie die volgt op de emotie. Dus wanneer je ineens helemaal verdrietig bent ga je huilen. Wanneer je een uitdaging voor je kiezen krijgt gaat je brein heel hard aan de slag om het probleem op te lossen.
Ook kunnen er ineens oude patronen naar boven komen van negatieve gedachten.
Dat stemmetje dat het er nog even inwrijft:zie je nou wel….. je kan het ook niet…., het werkt toch niet…., ben je er weer ingetrapt….. Ga zo maar door.
Je kunt je beeld ook niet helder krijgen wanneer je er met je neus zo dicht bovenop zit. Wanneer je een en al verdriet, woede, wanhoop of frustratie bent.
Dus wat kan je dan doen?
Afstand creëren. Rustig kijken naar dat wat is. Blijven draaien aan de lens. De focus herstellen.
Soms wil het helpen om eerst even met je aandacht naar je ademhaling te gaan om daarna rustig te kijken naar wat er is.
En jezelf afvragen hoe het echt voelt zonder je helemaal met het gevoel te identificeren.
Meestal ontstaat er daarna weer focus waardoor je het beeld weer wat scherper kunt zien.
En wanneer je nu echt ziet wat er is kun je ook besluiten hoe je hier mee om wilt gaan!
Laat je me weten of je hier iets mee kan?
