Vrijheid is voor mij heel belangrijk. Een soort drijfveer, het is een intentie die ik voor mezelf dagelijks zet. Om me elke dag vrij te voelen.
En feitelijk ben je ook altijd in elke situatie vrij, alleen voelt het soms niet zo. Door onze eigen gedachten over een situatie. Vaak over hoe iets zou moeten zijn. Dus onze eigen ideeën, meningen, oordelen en verhalen ergens over maken of we ons vrij voelen.
Wanneer onze realiteit niet overeenkomst met ons beeld van hoe het zou moeten zijn voelen we weerstand, en feitelijk voel je je dan niet vrij.
Vanochtend liep ik buiten om de hond uit te laten en ging op in de omgeving. De geur van het gras, het geluid van de zingende vogels, het huppelen van Pip (onze hond) en was me heel bewust van deze ervaringen.
Toen viel het me ineens zo duidelijk binnen dat het voor mij als vrijheid voelt wanneer ik geen mening hoef te hebben, wanneer ik ook echt voel dat ik geen mening heb.
Deze week vroeg een van de deelnemers of je dan niet heel vlak word als je op deze manier naar alles kijkt. Dan voel je toch niks meer?
Juist wel! Ik voel nu zoveel meer dat ik leef, dat ik BEN. Omdat ik echt ZIE wat er is, zonder mijn ingekleurde verhaal, zonder mijn oordeel, zonder mijn mening.
Want waar is mijn mening op gebaseerd? Alleen maar op mijn eigen perceptie, mijn eigen invulling. En hoe kijk ik? Op mijn manier, zoals ik dat geleerd heb, en daar koppel ik aan wat ik heb meegekregen vanuit misschien wel mijn opvoeding en mijn omgeving.
“Heb jij daar dan geen mening over?”
Een mening ergens over moeten hebben geeft me het gevoel dat ik iets moet verdedigen. Wanneer je in gesprek bent en je deelt niet dezelfde mening als iemand anders merk je al gauw dat je de ander probeert te overtuigen, omdat je het anders ziet. Of dat je liever hebt dat degene aan jouw kant komt staan en het ook zo moet zien omdat naar jouw idee ‘beter’ is.
Het geeft met het gevoel dat een mening onderdeel is van wie ik ben, waar ik voor sta. Dat gaat dus heel erg over identificatie. Het doet mij steeds heel erg beseffen dat ieder zijn eigen bril gebruikt.
Is dat erg? Nee hoor, ik laat een ieder die waarde hecht aan zijn eigen mening of aan de mening van een ander. Mijn ervaring is alleen anders. Nu ik niet meer iets hoef te vinden van alles.
Ik ervaar….. alles is er. Ik zie iets en vervolgens kan het zo zijn dat het iets in mij losmaakt. Misschien gebeurt er iets in mijn lijf. (Zo voelde ik een enorme glimlach ontstaan door naar huppelende Pip te kijken), misschien is er een gevoel (zo merkte ik op dat ik het geluid van de vogels erg mooi vond en wilde blijven luisteren)
Maar ik hoef er niets mee. Het is er gewoon en ik merk het op. Ook wanneer iets niet leuk is ervaar ik dat het iets met me doet. Ik voel alles en laat het er zijn. Als een ervaring die vervolgens ook weer voorbij gaat.
Wat een vrijheid!
