Iedereen is verantwoordelijk voor zijn of haar eigen geluk.
Eigenlijk ook best logisch, want anders zou je steeds van alles nodig hebben van omstandigheden of anderen om gelukkig te zijn.
Maar waarom leven we dan toch niet zo?
Ook ik betrap mezelf er nog wel eens op dat ik keuzes maak om anderen blij te maken. Maar word ik er zelf gelukkig van? Niet altijd
Ik heb een soort afspraak met mezelf gemaakt dat ik geen dingen meer wil doen waarvan ik voel dat het me niet voedt of gelukkig maakt.
Toch komt mijn verstand hier soms tussen en neemt door angst de overhand en saboteert deze afspraak.
Het kan soms even duren voordat ik dan weer voel hoe ik eigenlijk wil leven en dan volgt de interne discussie tussen hoofd en hart. Tussen verstand en gevoel. Tussen angst en liefde. Tussen gelijk en geluk.
Wat kies jij?
Hoe leef jij je leven?
Hoe maak jij je beslissingen?
Voor jezelf? Voor een ander?
Gelukkig weet ik inmiddels uit ervaring dat de stem van mijn hart/gevoel/liefde/geluk aanhoudt wanneer ik niet op het juiste pad ben en wanneer ik genoeg moed heb verzameld de uitdaging aan durf te gaan om hier gehoor aan te geven.
Om te durven vertrouwen dat wanneer je dit pad volgt het altijd goedkomt.
Dat vind ik toch nog steeds het aller moeilijkst, ook al ben ik al best wat uitdagingen aan gegaan. Je zou denken dat het makkelijker wordt en het vertrouwen groeit, maar blijkbaar heb ik daar nog wat ‘werk’ te doen.
Blijkbaar zitten er nog steeds wat overtuigingen in de weg.
Hoe ik dan toch steeds mijn gevoel volg? Door me bewust te zijn van mijn gedachten, gevoel en intentie. Hoe wil ik me voelen? Draagt dat wat ik doe hieraan bij? Is het antwoord nee, dan mag het anders.
Soms weet ik nog niet goed wat dan wel, maar tegenwoordig is het voldoende om dan te besluiten het pad van het onbekende op te gaan. En weer te werken aan het vertrouwen en te zien wat voor moois deze route me gaat brengen.
Want gaat het leven daar niet om? Steeds kijken waar je bent, beslissen of je hier wilt zijn en als je niet gelukkig bent je koers bijstellen om opnieuw op ontdekking te gaan.
Dat is voor mij de kunst van het leven. Leven in het moment.
PS. Over twee weken start de 8-weekse training weer. Dus mocht jij ook weer meer in contact willen komen met je gevoel dan is dit misschien wel het moment voor jou. Kijk hier voor meer informatie.
