Afgelopen vrijdag was het zover.
Ik wilde graag een workshop handpan volgen.
Toen ik tegen mensen vertelde dat ik dit ging doen merkte ik dat niet veel mensen gelijk een beeld hebben bij het instrument.
En als ze me dan vroegen hoe kom je daarbij? Dan had ik het antwoord eigenlijk niet eens.
Ik heb het instrument (tot vrijdag) nog nooit in het echt gezien en gehoord en toch voelde ik dat ik dit graag zelf een keer wilde ervaren.
Het idee was er al een jaar. Ik had ook al eens wat rondgevraagd waar ik een workshop zou kunnen volgen en zelf wat gezocht. Het was er alleen nog niet van gekomen.
Opeens voelde ik dat het er nu maar van moest komen en ben toch weer terecht gekomen op de site die ik al eerder zag. Ik koos voor een privé workshop en de afspraak was gauw gemaakt.
Op een industrieterrein ging ik op zoek naar de ruimte en eenmaal gevonden moest ik binnen naar de tweede verdieping. Toen ik de ruimte binnen stapte werd ik overvallen door verwondering.
Wat een mooie en sfeervolle ruimte. Veel kleuren, veel instrumenten, waaronder handpannen, maar ook edelstenen en meditatie kussens.
Ik werd zeer warm ontvangen door de eigenaresse en we gingen eerst even zitten voor een kopje thee en een kennismaking.
Ze wist me te vertellen dat ze veel meer doet dan alleen handpan workshops. Dat ze ook aanvoelt wat iemand nodig heeft als iemand bij haar komt.
Zo vroeg ze aan mij: “Weet jij wat je hogere zelf is?” Ik zei dat ik daar wel een idee van had.
“Maak je daar ook gebruik van?” vroeg ze vervolgens.
Ik gaf aan dat ik dat wel probeer, maar af en toe nog wel lastig vind om te voelen. Ik kan nogal veel in mijn hoofd zitten en proberen met mijn verstand dingen te verklaren.
“Aha, zegt ze, daarom ben je hier! Kom maar even staan. Daarna gaan we ook de handpan doen hoor, maar eerst even wat anders. “
We doen een korte staande meditatie en een mooie oefening waarbij ze me laat voelen hoe ik mijn lichaam kan gebruiken om contact te maken. Wow…. wat bijzonder.
Misschien nog niet helemaal zonder scepsis van mijn kant, want dat hoofd wil er soms toch weer even tussen komen om er iets van te vinden.
Daarna hebben we de handpan bespeeld. Dat was ook een hele mooie ervaring, maar voelde bijna als een toegift. Soms weet je niet waarom dingen gaan zoals ze gaan. Sommige mensen noemen het toeval. Het valt je toe.
Ik kan niet echt uitleggen waarom ik de handpan wilde bespelen, ook niet waarom ik nu pas besloot te gaan en waarom ik bij haar terecht kwam. Maar toen zij zei: “Aha, daarom ben je hier!’ Was ik niet eens verbaasd. Het voelde voor mij als heel logisch.
Sommige mensen zullen zulke ervaringen afdoen als iets ‘zweverigs’. En dat kan ik me voorstellen.
Wanneer mensen tegen mij zeggen dat ze mindfulness ‘zweverig’ vinden merk ik dat ik altijd mijn best doe om uit te leggen dat het allesbehalve zweverig is. Omdat je juist alleen maar bezig bent met dat wat er NU echt is.
Dat wat ik vrijdag heb ervaren was er ook echt, maar kon ik niet met mijn hoofd verklaren.
En misschien is dat wat mensen dan toch gauw afdoen als ‘zweverig’.
Er is nog zoveel meer te ontdekken dan wat we met het blote oog kunnen zien en hoe fijn is het als je je ook daarvoor kan openstellen en mag ervaren.
Zelfs als je het niet gelijk kunt verklaren of wetenschappelijk kunt onderbouwen.
Ik ga lekker door met mijn ontdekkingsreis en stel me open voor alle mooie nieuwe ervaringen.
Soms is het heel fijn om je hart te volgen (of noem het je ‘hogere zelf’, het universum of iets anders) in plaats van je hoofd.
Gewoon omdat het goed voelt, zonder dat je het echt uit kan leggen of verklaren.
Hoe vaak luister jij naar je intuïtie? Hoe vaak volg je echt je gevoel?
Heb jij ook voorbeelden van ‘toevalligheden’ waarbij je wist dat je je gevoel moest volgen?
Ik ben erg benieuwd naar jouw ervaringen.
Liefs, Nathalie
