Meerdere malen zijn we in Portugal geweest en zo ben ik ook in aanraking gekomen met de Fado muziek. Ik ben erg onder de indruk geraakt van de manier waarop ze in deze muziekstijl emoties weten over te brengen. Ook al spreek ik de taal niet, toch voel ik me op een bepaalde manier verbonden en geraakt wanneer ik naar deze muziek luister. Door de fado muziek kwam ik ook het woord ‘’Saudade” tegen en heb de betekenis van de begrip eens opgezocht om het wat beter begrijpen.
Net als het woord “mindfulness” heeft het woord “saudade” ook geen directe vertaling.
Saudade wordt vaak omschreven als een diepgaand verlangen, een soort van weemoedigheid die ontstaat uit het missen van iets of iemand, vaak vermengd met een gevoel van liefde en nostalgie.
Een gevoel wat ik herken wanneer bijvoorbeeld het einde van een fijne vakantie nadert.
Of wanneer ik naar mijn kinderen kijk en zie hoe ze opgroeien. Hoe snel het gaat en ik voel dat ze niet meer die kleine ukkies zijn. Het is voor mij een soort paradoxaal gevoel. En dat geeft voor mij gelijk de link weer met mindfulness.
In deze momenten ervaar ik het verlangen om vast te houden wat geweest is. Dat je eigenlijk geen afscheid wilt nemen van dat wat fijn en zo bewust bent van de momenten die niet meer terugkomen.
Maar juist deze beweging, die eigenlijk een soort verkramping oproept, zorgt er dus ook voor dat je niet in het NU bent. Dan beoefen ik mindfulness door te zien dat het gebeurt en probeer dan vriendelijk te zijn voor mezelf. Ook nodig ik een bepaalde nieuwsgierigheid uit naar wat in het huidige moment kan ontstaan. Een houding die juist ontspannen en open is.
Saudade omvat vaak een diepe emotionele ervaring. En juist door dan mindful te zijn kan ik deze momenten volledig omarmen. Ik laat de emotie er zijn en zie dat ik in een moment ontzettend kan genieten en tegelijkertijd een weemoedigheid kan voelen over het voorbijgaan van deze momenten die zo dierbaar zijn. Zo is er geen wegduwen maar een compleet ervaren.
Door steeds vaker mindful te zijn ben je niet bezig met het verlangen naar wat er was of wat zou kunnen zijn, maar waardeer je veel meer wat er NU is.
We hebben allemaal te maken met deze vergankelijkheid hebben dus allemaal soortgelijke ervaringen. Het helpt om wat vriendelijker voor anderen en onszelf te zijn wanneer we hierbij stil staan. Het hoort er nu eenmaal bij. Jij herkent misschien ook wel bij jezelf zulke momenten?
Dus wanneer je “saudade” ervaart zou je door mindful te zijn dit misschien met meer openheid en begrip kunnen benaderen. Het helpt ons om het verleden te koesteren zonder eraan vast te klampen en de toekomst met hoop te benaderen zonder erdoor te worden overweldigd. Zo kunnen we een diepere verbondenheid met het heden ervaren, terwijl we de rijke emoties van saudade omarmen als een deel van ons mens-zijn.
In die zin kunnen mindfulness en saudade elkaar ontmoeten en ons helpen om in evenwicht en in het moment te leven.
Deel jij jouw “Saudade” moment met mij?
Liefs, Nathalie
